عشق یعنی فاطمه(س)

بر خودم می بالم که در هر دو جهان

مادرم فاطمه(س) نگهدارم شده

آنچنان بر دامنش افتاده و نالان شدم

که نوازش بر سرو روی افگارم شده

سینه ام می سوزد از ظلم تا ابد از سوز سینه مادر(س)

پهلوی من هم شکست وقت شکستن پهلوی مادر(س)

از جفا بازوی من هم شکسته نا ندارم در هیاهو

زان که بشکسته حرامی بازوی مادر(س) در هیاهو

می کشم آه و بسوزانم ریشه کفر در غم مادر(س)

شوق دیدارش زنده دل را بسوزاند در ماتم مادر(س)

حد آن سوختن تا این سوختن فاصله ای بینهایت

سوخته در ماتم مادر(س) را سرشتیست بینهایت

من همانم که توان دشمنم از گریه هایم سلب شده

روزیم هماره عشق مادر(س) که حک بر قلب شده

در ازل گل وجودم ز گریه های مادر(س) سرشته شد

نباشم سید و نامم به لوح عشق مادر(س) نوشته شد

تا شود وقت ظهور جلوه حق بر زمین ظلم و جور

شاهدی باشم میان مردمان آزرده از ظلم و جور

تا که صاحب(عج) ریشه کفر را براندازد ز بیخ

من سلاحی غیر گریه ندارم از ماتم زخم میخ

گرچه نبوده نوکری در مرام عشق ثارالله

حس نوکری رهبرم باشد ز لطف عشق ثارالله

این نوکری بر بیچارگانی شد نصیب

که در ازل افتادند در سوز مشق ثارالله